معاویه در یک نگاه

مـعـاویـه فـرزنـد ابـوسـفـیـان رئیـس مـشـركـان مـكـه و دشـمـن دیـرینه اسلام بود.مـعـاویـه در اواخر حكومت ابوبكر به همراه برادرش یزیدبن ابى سفیان براى فتح شام به آنجا فرستاده شد و در سال 18 یا 19 كه برادرش در طاعون عمواش از دنیا رفت ، از سـوى عـمـر بـه امـارت شـام مـنـصـوب گـردیـد، و از آن سـال تـا پـایـان خـلافـت عـثـمـان والى شـام بـود

مـعـاویـه فـرزنـد ابـوسـفـیـان رئیـس مـشـركـان مـكـه و دشـمـن دیـرینه اسلام بود. وى در سال هشتم هجرى یعنى دو سال قبل از رحلت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله در فتح مكه به نـاچـار اظـهار اسلام نمود و در شماره طلقاء (آزاد شدگان) در آمد. او در احادیث بسیارى از زبـان رسـول خـدا صـلّى اللّه عـلیـه و آله مـورد لعـن و نـفـریـن قـرار گـرفـتـه اسـت(1) و او و سایر بنى امیه در عالم رؤ یا به صورت بوزینگانى كـه بـر مـنـبـر پیامبر مى جهند به پیامبر نمایانده شدند و این خـاندان در قرآن كریم شجره ملعونه (درخت نفرین شده ) نامیده شده است.(2)

مـعـاویـه در اواخر حكومت ابوبكر به همراه برادرش یزیدبن ابى سفیان براى فتح شام به آنجا فرستاده شد و در سال 18 یا 19 كه برادرش در طاعون عمواش از دنیا رفت ، از سـوى عـمـر بـه امـارت شـام مـنـصـوب گـردیـد، و از آن سـال تـا پـایـان خـلافـت عـثـمـان والى شـام بـود و مـدت بـیـسـت انـدى سـال بـه هـمـراه سـایـر بـنـى امـیـه در حـكـومـت اسـلامـى ریـشـه دوانـد. در طول چهل سال امارت و حكومت جنایاتى از وى سرزد كه روى تاریخ را سیاه كرده است . او بـود كه شكایت ابوذر (رحمة اللّه ) را از شام به عثمان نوشت و سبب تبعید آن مظلوم تنها به ربذه و در نهایت ، مرگ غریبانه وى شد.

معاویه پس از به خلافت رسیدن على علیه السلام از بیعت با آن حضرت سر برتافت و بر آن حضرت یاغى شد. جنگ صفین را به راه انداخت و موجب كشته شدن بسیارى از اصحاب اخیار از جـمـله عـمـار یاسر گردید، علاوه آنكه با حیله و تزویر، مردان بزرگى چون محمد بن ابـى بـكـر و مالك اشتر را به شهادت رساند. در هنگامى كه على علیه السلام سرگرم قتال خوارج و امور دیگر بود چپاولگرانى امثال بسر بن ارطاة و سفیان بن عوف غامدى را مـى فرستاد و بر شهرهاى مكه ، مدینه ، یمن ، كوفه و بصره حمله مى كردند و دست به كـشتار و غارت مى زدند. وى یاران على علیه السلام را با مبالغ زیادى رشوه مى خرید و به سوى خود جلب مى كرد.

پـس از صـلح با امام حسن مجتبى علیه السلام ، همه مفاد قرارداد را زیر پا نهاد، بر روى مـنـبـر و در خـطـبـه هاى جمعه و جماعات و اعیاد آشكارا على علیه السلام را دشنام مى داد، از شـیـعیان آن حضرت پى جویى مى كرد و هر كس را گمان تشیع در او مى برد دستگیر مى كرد و به قتل مى رساند، از جمله حجربن عدى و یاران با وفایش ‍ را به شهادت رساند. امـام مـجـتـبـى عـلیـه السلام را مسموم كرد، یزید را به خلافت گمارد، اشرار بنى امیه را ولایـت بـخـشـیـد، و در از بـیـن بـردن نام مبارك رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سنت آن حضرت لحظه اى از پاى ننشست(3). آشكارا شراب مى خورد، ربا مى گرفت ، احكام اسلام را زیر و رو مى كرد حتى نماز جمعه را در روز چهارشنبه خواند و كسى بر او اعتراض نكرد.

چـنـدان مـردم را بـه تـبـلیغات سوء خود فریفته بود كه برخى از آنان گمان مى كردند پـیامبر صلّى اللّه علیه و آله خویشاوندى جز معاویه و دستیارانش ندارد(4). خـود را كـاتـب وحـى مـحـمـدى جـا زده بـود و بـه دلیـل آنـكـه خـواهـرش ام حـبـیـبـه هـمـسـر رسـول خـدا بـود خـود را خـال المـؤمـنین (دایى مؤ منان ) مى نامید، ولى به فرمان او محمد بن ابى بكر را كه او هم برادر عایشه و دایى مؤ منان بود كشتند و جنازه او را در پوست الاغى كرده آتش زدند!

با آنكه خود عملا دمى از عثمان حمایت نكرد و با آنكه مى دانست انقلابیون مدینه قصد كشتن عثمان را دارند به یارى او نشتافت ، همین كه عثمان كشته شد علم مخالفت برداشت ، پیراهن عثمان را بر نیزه كرد و به خونخواهى او برخاست و با این تزویر مردم شام را بر ضد على علیه السلام شورانید!

البته در تاریخ از سیاستمدارى ، بردبارى ، انجام امور عبادى ، هـمـت و پـشـتكار وى سخنها رفته است ، ولى باید یادآور شد كه وى همه اینها را در خدمت شیطنت و حقه بازى و حق ستیزى و خودمحورى قرار داده بود و به آنـهـا تـا آنـجـا پـایـبـند بود كه به سود وى تمام شود وگرنه جنایات ، بى رحمى ها، دروغها، تحریفها و اعمال شرك آلود و نفاق انگیز او و خاندانش به حدى است كه كتابهاى تاریخ و حدیث را سیاه كرده است . 

پی نوشت ها:

1. الغدیر 10/139 ـ 148.

2.سـوره اسـراء:آیه60 و روایات در ذیل آن و نیز روایات ذیل سوره قدر.

3.الغدیر 10/284 كه به مغیرة بن شعبه گفت : از پاى نخواهم نشست تا نام محمد را دفن كنم !

منبع: حسن بن علی علیهماالسلام، بیدارترین سردار